| almont2001 | Date: Wednesday, 2015-10-14, 10:14 PM | Message # 1 |
|
Lieutenant
Group: Moderators
Messages: 35
Status: Offline
| 
Jorge is a 25-year old janitor who desperately tries to find himself a new, and especially, better, job. This undertaking is complicated by the
fact he takes care of his handicapped father who had a hart infarct
seven years earlier. His soon-to-be-released brother Antonio finds a
girlfriend (Paula) in jail who wants to get pregnant. When Antonio finds
out he's infertile, Jorge is asked to make Paula pregnant. To make the
dilemma even heavier, Jorge's childhood sweetheart Natalia returns after
many years. Meanwhile, Jorge's best friend Israel (nicknamed Sean)
secretly photographs men visiting an erotic masseur to find out
something he didn't bargain for.
Όλα για τον πατέρα μου... – Χρόνια μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο, που έχει καθηλώσει τον πατέρα του στην αναπηρική καρέκλα, ο φιλόδοξος
Χόρχε, έχοντας αναλάβει πλήρως την διαρκή φροντίδα του, τον έχει
αντικαταστήσει και στην θέση του επιστάτη της πολυκατοικίας που
διαμένουν. Έχοντας μόλις αποκτήσει το πτυχίο του πανεπιστημίου, αναζητεί
απεγνωσμένα εργασία, γνωρίζοντας καλά πως σε περίπτωση που προσληφθεί
δεν υπάρχει κανείς για να φροντίσει τον ανήμπορο γονιό, εφόσον ο αδελφός
του, Αντόνιο, ένας μικροκακοποιός εκτίει την πολυετή ποινή του στην
φυλακή. Εκεί όπου έχει γνωρίσει μια συγκρατούμενη του, την Πόλα, την
γυναίκα της ζωής του, η οποία επιθυμώντας διακαώς να αποκτήσει παιδί, θα
τον χρησιμοποιήσει – με αρνητικά μέχρι στιγμής αποτελέσματα – για να
την αφήσει έγκυο.
 ...αλλά και όλους τους άλλους τριγύρω μου! – Πολλαπλές ιστορίες καθημερινής τρέλας, που αναπτύσσονται στο περιβάλλον της
πολύβουης Μαδρίτης, μιας πόλης που σε μεγάλο βαθμό προσωποποιεί το
αχανές ύφος, όλων των πολυπληθών πρωτευουσών του κόσμου. Ζευγάρια που
αναπτύσσουν τις διαφορετικές και ιδιόμορφες μεταξύ τους σχέσεις (γιος
και πατέρας, εραστής και ερωμένη, αδέλφια και φίλοι, πόθος και
ρεαλισμός) μέσα στα λίγα τετραγωνικά ενός δωματίου, μιας ταράτσας, ενός
καταστήματος ή του κελιού της στενής. Είναι το τελευταίο όμως, το πεδίο
που εκφράζει την πλήρη ανελευθερία και περιορίζει τις κινήσεις των
ατόμων που συνθέτουν την σημερινή κοινωνία? Ενός κόσμου που χρωματίζεται
από την σοβαροφάνεια ενός καλοραμμένου μπλε σκούρου κοστουμιού, που
μπορεί να χρησιμοποιηθεί από όποιον το φορά, σαν το «καλό» του, για να
δείξει χωστός και ευπαρουσίαστος, αν και στην πραγματικότητα οι
συγκεκριμένες αποχρώσεις είναι πένθιμες, λυπητερές και ουσιαστικά
απαισιόδοξες.
|
| |
| |
