Francis is a young gay man, Marie is a young straight woman and the two of them are best friends -- until the day the gorgeous Nicolas walks into a Montreal coffee shop. The two friends, instantly and equally infatuated, compete for Nicolas' indeterminate affections, a conflict that climaxes when the trio visit the vacation home of Nicolas' mother. The frothy comedy unfolds through narrative, fantasy sequences and confessional monologues.
Οι Φανταστικές αγάπες είναι η πρωτότυπη ιστορία της μονομαχίας δύο κολλητών φίλων για την καρδιά ενός αγοριού. Ένα ασυνήθιστο ερωτικό τρίγωνο. Ο Φράνσις είναι gay, συναισθηματικός, λιγομίλητος και ντροπαλός. Τον υποδύεται ο ίδιος ο Ντολάν. Η Μαρί είναι straight, αυθάδης με ένα ιδιόρρυθμο vintage look. Ο Νικολά καινούριος στην πόλη θέλει απλώς να κάνει φίλους. Καθώς το ένα ραντεβού φέρνει το άλλο, η μία φαντασίωση διαδέχεται την άλλη. Σε ένα ταξίδι που θα πραγματοποιήσουν οι τρεις τους στην εξοχή, ο Νικολά θα πυροδοτήσει τη σχέση τους με το δίλημμα που θέτει στον Φράνσις και τη Μαρί: Αγάπησε με ή άφησε με. Ποιος θα κερδίσει τελικά την καρδιά του Νικολά; Και τι θα διαλέξουν ο Φράνσις και η Μαρί; Η ταινία είναι μια ατέρμονη ονειροπόληση ενός παράφορου, φανταστικού έρωτα πέρα από κάθε λογική και είναι αφιερωμένη από τον Ντολάν σε όσους αισθάνονται μόνοι στον έρωτα.
Τέλεια; τέλεια. Όταν βλέπω κάποιες ταινίες που πιάνουν την πραγματικότητα, ίσως καμιά φορά λίγο τραβηγμένη (εδώ δεν νομίζω να είναι και τόσο) και μέσα σε αυτήν τοποθετώ τον εαυτό μου, με απογειώνουν. Δεν είναι και λίγο να σκέφτεσαι ότι αυτό το έκανα, κι αυτό κι αυτό κι αυτό κι αυτό... οκ όχι πάντα ακριβώς, αλλά σε πολλές και γαργαλιστικές λεπτομέρειες, αυτές που συνήθως λίγο η πολύ φυλάμε μέσα μας, προφανώς γιατί πιστεύουμε ότι μόνο εμείς τα κάνουμε αυτά και οι υπόλοιποι οι "νορμάλ" θα έχουν επικριτική άποψη, υποκριτικά βέβαια κι ο λόγος είναι αυτονόητος.
Μου άρεσαν τρελά οι στιγμές της αργής κίνησης, εκεί που βλέπεις μικρές λεπτομέρειες, εκφράσεις, τέλειες εικόνες πχ η κομμώτρια, που μοιάζει με τσατσά μιας άλλης εποχής! ΘΕΑ την αγάπησα αμέσως χεχε. Και θα ήθελα μια βοήθεια για όποιον το πρόσεξε, αυτή που εμφανίζεται περίπου στην 1 ώρα και 10' δεν μοιάζει καταπληκτικά την Τζομπανάκη;
Δείτε την και BANG BANG...και όποιος γλυτώσει!!!
το άσχετο: τα γαλλικά μέχρι τα 20 τα μισούσα, δεν ήθελα να έχω καμία σχέση με αυτά, μόνο τα έργα με τον Λουί ντε Φυνές ανεχόμουν κι αυτά εάν είχα καλή διάθεση. Μετά ξαφνικά αγάπησα Γαλλία και οτιδήποτε γαλλικό, φλασιά; δεν ξέρω ή και...ξέρω! τα πάντα όμως! τον πύργο του Άιφελ, τον Αρθούρο Ρεμπώ, την Εντίθ Πιάφ, τα κρουασάν, τάρτα τατέν, το προφιτερόλ, τον Ντομινίκ , το μιλφέι, το φοντύ με τις ατελείωτες βούτες στο λιωμένο τυρί η σοκολάτα, τα παιχνιδιάρικα μακαρόν... και πολλά πολλά πολλά άλλα!
Message edited by kinaidos - Friday, 2016-09-30, 2:32 AM
