Gay Culture

Les garçons et Guillaume, à table!

Mrs. Gallienne, a rather temperamental upper middle-class lady, has three children, two of whom she considers as her sons and another she calls Guillaume. Logically indeed, the latter teenage creature does not picture himself as a boy, rather as a girl or at best as a homosexual. But how can a mother act in such an objectionable way? And why? Through a series of painful chain of experiences, Guillaume will discover little by little who he is actually and will manage to break freefree from her pernicious influence.

Πώς να γίνεις ένας άντρας όταν η μητέρα κι ο στενός σου κύκλος έχουν
αποφασίσει το αντίθετο; Αυτή είναι μια πρόκληση που αναλαμβάνει ο
Γκιγιόμ, αφού από παιδί όλοι γύρω του είναι πεπεισμένοι ότι είναι
κορίτσι... ή θα έπρεπε να είναι.

Κάθε χρόνο, εδώ κι αρκετά έτη, η Γαλλία κάνει την κωμική έκπληξη με μία
και μόνη επιτυχία. Η ταινία του αναγνωρισμένου θεατράνθρωπου Guillaume Gallienne
είναι αυτή η έκπληξη για το `13 και κουβαλάει τα κύρια χαρακτηριστικά
όλων των ταινιών που έκαναν κάτι παρόμοιο. Κι όμως, το όλο εγχείρημα θα
μπορούσε να περάσει από τη φάρσα στην τραγωδία, αν ο γάλλος
πολυπράγμονας δημιουργός δεν εξασφάλιζε στο έργο του μια υπερρεαλιστική
χροιά, ένα «μη με παίρνετε και πολύ στα σοβαρά», από τα πρώτα κιόλας
λεπτά του φιλμ του. Δεν έχουμε, λοιπόν, την ενήλικη έκδοση του «Ένα
Αγόρι στα Ροζ» (όχι πως θα ήταν άσχημα, αλλά δεν θα έβγαζε πολύ γέλιο),
αλλά μια ιδέα από πρώιμο αλμοδοβαρικό σινεμά και γενικά ισπανικού
χρώματος χιούμορ.

Η ιστορία ενός ανθρώπου που αρχικά νομίζει ότι είναι κορίτσι κι έπειτα
ανακαλύπτει το απλούστερο, πως είναι ομοφυλόφιλος, περπατάει επικίνδυνα
από πλευράς σεναρίου, αλλά εντέλει ποτέ δεν πέφτει στο κενό. Εκεί που
λες ότι τώρα θα προσβάλει κάποιους, εκεί γελάς με την ψυχή σου και
συγχωρείς τα πάντα. Αλλά κι εκεί που υπάρχει ο φόβος να ξεπέσουμε στο
κιτς, εκεί ξεπετιέται η κατάλληλη ατάκα κι όλα δένουν. Εδώ, λοιπόν,
είναι η επιτυχία της ταινίας: βγάζει γέλιο και σε κάποια σημεία
ξεκαρδιστικό, διαφέροντας από κάθε τι που βλέπουμε τελευταία. Ο
Gallienne, παρότι αποδεικνύεται μάστορας στη διατήρηση ισορροπιών, θέλει
πρωτίστως να μας προσφέρει μια κωμωδία χοντρού γέλιου για ένα πιο
ψαγμένο κοινό, κάτι που πετυχαίνει απόλυτα. Δεν βγάζει ιδιαίτερο μήνυμα
το έργο του, παρότι κάπου σε υποψιάζει κι ως προς αυτό, αλλά χαρίζει
απλόχερα κάτι που τείνει να γίνει σπάνιο: ένα πλατύ χαμόγελο κατά την
έξοδο από την αίθουσα!



With English Subtitles Here

With Greek Subtitles ΕΔΩ ΄Η ΕΔΩ

With Spanish Subtitles Here 

With Turkish Audio Here